مشکلات فردی را در جمع بازگو نکنیم. اگر درجایگاه مدیر یک مجموعه هستیم و با یکی از نیروها مشکل داریم یا نیاز به برخورد می‌بینیم، مشکل خصوصی را عمومی مطرح نکنیم. صحبت‌های جمعی یا تبادل نظر گروهی برای این است که مدیر یک مجموعه بیشتر گوش باشد تا زبان. همچنین در جلسات کاری با جمعی از کارمندان شرکت، مضمون صحبت‌های یک مدیر بهتر است یا تبیین کارها و اهداف و گزارشی از مسیر طی شده باشد یا تماما انگیزشی و روحیه بخش…
هرجا به هرفردی حتی در جمع، نقد داریم، جایش آنجا نیست! وقتی تعیین کرده و با وی صحبت می‌کنیم. اگر کسی کم‌کاری کرده یا اقداماتش باعث ضرر به شرکت شده، تذکر شخصی (به صورت کتبی یا شفاهی) از سوی ما دریافت می‌کند.
شاید بگویید «یک اقدام نادرست را باید به همه کارمندان گوشزد کرد تا از سوی شخص دیگری رخ ندهد»؛ قبول! اما نه در زمانی که هدف شما یک شخص است. تذکر جمعی نباید به نحوی باشد که یک فرد در جمع به اصطلاح «انگشت‌نما» شود. حتی درشرایطی که قرار است همان فرد از شرکت اخراج شود، بهتر است صبر کنیم و پس از اخراج وی جلسه گذاشته و به جمع نکات‌مان را بگوییم.
برای جلوگیری از یک اقدام ضرررسان از سوی دیگر کارمندان، زمانی که هشدار لازم به فرد خاطی به صورت شخصی و بدون حضور دیگران داده شد، منتظر می‌مانیم تا یک صحبت صمیمی یا دغدغه‌مندانه و یا یک اتفاق خوب برای شرکت پیش بیاید و حالا نکات‌مان را برای «پیشیگیری از یک اتفاق ناخوشایند در آینده» مطرح می‌کنیم.
مکاتبه، نظر، انتقاد و پیشنهاد در کانال تجربه مدیریت در ایتا